ต้นน้ำเกิดจากเทือกเขาลำปี มีจำนวน 4 ชั้น ชั้นล่างสุดเป็นแอ่งน้ำตามธรรมชาติขนาดใหญ่ อยู่ห่างจากถนนเพชรเกษมตรงบ้านลำปี ตามถนนลาดยางเป็นระยะทาง ประมาณ 1.8 กิโลเมตร โดย น้ำตกอยู่ห่างจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติประมาณ 17 กิโลเมตร มีเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติเป็นป่าดิบชื้นที่อุดมสมบูรณ์ ระยะทางประมาณ 1.4 กิโลเมตร และห่างจากที่ทำการอุทยาน 9 กิโลเมตร น้ำตกชั้นที่ 2ความกว้างของน้ำตกชั้นนี้ 13 เมตร ความสูงของน้ำตกชั้นนี้ 13 เมตร ลักษณะเด่น มีรอยจารึกการเยี่ยมชมน้ำตกของจอมพล ป. พิบูลสงคราม เมื่อพ.ศ 2498 อญุ่ที่หน้าผาน้ำตก ชึ่งสามารถมองเห็นได้ในฤดูน้ำน้อย
พื้นที่ป่าไม้ถาวรของชาติบริเวณเขาลำปีและหาดท้ายเหมือง มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปเป็นเวลานานมาแล้วในชื่อของ "น้ำตกลำปี" ปรากฏหลักฐานบนผาหินด้านหน้าของน้ำตกลำปีชั้นที่สอง ความว่า "ป.249" ชึ่งแสดงว่า ฯพณฯ อดีตนายกรัฐมนตรีจอมพลแปลก พิบูลสงคราม เคยเดินทางมาเยี่ยมเยือนสถานที่แห่งนี้ ใน ปี พ.ศ.2498 บริเวณเขาลำปี-หาดท้ายเมืองได้รับการกำหนดให้เป็นป่าถาวรของชาติตามคณะรัฐมนตรี เมื่อ 14 พฤศจิกายน 2504 ต่อมากรมป่าไม้ได้ดำเนินการจัดตั้งป่าสงวนแห่งชาติโดยสำรวจรางวัดพื้นที่ป่าเสร็จสิ้นใน ปี 2506 และประกาศเป็นป่าสงวนแห่งชาติ โดยสมบูรณ์ได้ในเวลาอีก 20 ปีต่อมา เพราะเหตุที่น้ำตกลำปีเป็น ที่นิยมของประชาชนโดยทั่วไปทางด้านการพักผ่อน ในเดือนมิถุนายน 2526 กรมป่าไม้จึงดำริให้จัดตั้งพื้นที่ดังกล่าวเป็น "วนอุทยานเขาลำปี" และกำหนดให้อยู่ในความควบคุม ดูแลของกองอุทยานแห่งชาติ ในช่วงเวลาต่อมา จึงได้รับการยกฐานะ เป็นอุทยานแห่งชาติเขาลำปี-หาดท้ายเหมือง เมื่อวันที่ 14 เมษายน 2529 นับเนื่องเข้าเป็นอุทยานแห่งชาติ ลำดับที่ 52 ของประเทศไทย อุทยานแห่งชาติเขาลำปี-หาดท้ายเหมืองมีสภาพพื้นที่แยกจากกันเป็นสองส่วน โดยมีถนนเพชรเกษมเป็นเส้นแบ่ง คือ บริเวณท้ายเหมืองชึ่งมีสภาพป่าดงดิบ รวมเนื้อที่ทั้งหมด ประมาณ72 ตารางกิโลเมตรตั้งอยู่ที่อำเภอท้ายเมืองจังหวัดพังงา โดยมีที่ทำการอุทยานแห่งชาติตั้งอยู่บริเวณชายหาดท้ายเมือง เทือกเขาลำปีประกอบด้วยภูเขาหลายลูกเรียงตัวยาวไปตามแนว เหนือ-ใต้ ส่วนใหญ่เป็นหินอัคนีจำพวกหินแกรนิต อายุ อยู่ในช่วง 60-140ล้านปี ได้แก่ เขาจู้จี้ เขาขนิม เขาลำปี เขาควนตาไชย เขาโตนย่านไทร มียอดเขาที่สูงที่สุดคือ ยอดเขาขนิม สูงประมาณ 622 เมตร จากระดับน้ำทะเลปานกลาง มีลำน้ำหลายสายที่เกิด จากเทือกเขาลำปี และไหลลงสู่ทะเลอันดามันทางทิศตะวันออกของหาดท้ายเหมือง ได้แก่ คลองขนิม คลองลำปี คลองลำหลัง คลองพลุ และบางสายไหลออกทางทิศตะวันออกของเทือกเขาลำปี ได้แก่ คลองคำนึง คลองอินทนิน และคลองบางปอ สภาพป่าเป็นป่าดงดิบ มีพันธุ์ไม้ เช่น ยาง หลุมพอ ตะเคียนทอง นากบุค กระบาก เสียด ช่อ พิกุลป่า ไม้พื้นล่าง ได้แก่ เฟิน หวาย และไผ่ บริเวณหาดท้ายเหมืองมีพื้นที่ประมาณ 14.15 ตารางกิโลเมตร หรือ 20 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่อุทยานแห่งชาติ เป็นชายหาดซึ่งเกิดจากการกัดชะของคลื่นในทะเลทำให้เป็นสันดอน ทรายละเอียดยื่นทะแยง ขึ้นไปจากอำเภอท้ายเหมืองในแนวตะวันตกเฉียงเหนือขนานไปกับผืนแผ่นดินใหญ่ ปลายสุดของหาดเป็นแหลมเรียกว่า แหลมอ่าวขาม(เขาหน้ายักษ์) ลักษณะของชายหาดเป็นที่ราบมีความยาวประมาณ 13.6 กิโลเมตร มีส่วนที่กว้างที่สุดประมาณ 1600 เมตร แคบที่สุดประมาณ 350 เมตร ทางด้านตะวันออกของพื้นที่มีคลองน้ำกร่อยขนาดใหญ่ ซึ่งน้ำจืดส่วนใหญ่ไหลมาจากเทือกเขาลำปี ได้แก่ คลองทุ่งมะพร้าว และคลองหินลาด บริเวณที่เป็นดินเลนริมทะเลและตามบริเวณปากคลองที่น้ำทะเลท่วมถึงจะพบป่าชายเลน พันธุ์ไม้ที่พบ ได้แก่ โกงกางใบใหญ่ โกงกางใบเล็ก ตะบูนดำ ตะบูนขาว ลำพู ลำแพน ถั่วดำ ถั่วขาว และ แสม ฯลฯ บางส่วนเป็นป่าจากล้วน และบริเวณชายหาดจะพบป่าชายหาด ซึ่งมีไม้สนทะเล จิกทะเล หูกวาง หยีทะเล หว้าหิน และรักทะเล ขึ้นอยู่บริเวณศูนย์กลางของพื้นที่หาดท้ายเหมืองซึ่งมีเนื้อที่ประมาณ 1.6 ตารางกิโลเมตร มีน้ำจืดขังเกือบตลอดปี สังคมพืชที่ขึ้นเด่นชัดในสภาพพื้นที่เช่นนี้คือ ป่าพรุ พันธุ์ไม้เด่นที่พบ ได้แก่ เสม็ด สำหรับสัตว์ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่
 (1300 × 300px) (1300 × 400px)(1).png "ติดต่อโฆษณา")
